Σύντομο Βιογραφικό

Διακεκριμένος  καλλίφωνος  πρωτοψάλτης,  καθηγητής    Βυζ.  Μουσικής  και  χοράρχης.  Σημαντική  προσωπικότητα  στον  ψαλτικό  χώρο  της  σύγχρονης  εποχής.  Γεννήθηκε  στο  χωριό  Μερτίδι  Αιγίου  το  1923  και  σπούδασε  Βυζ.  Μουσική  στην  Αθήνα.  Πρώτος  του  δάσκαλος  υπήρξε  ο  ιεροδιάκονος  του  Ι.  Μητροπολιτικού  Ναού  Αθηνών  Χρυσόστομος ( 1937)  από  τον  οποίο  διδάχτηκε  τα  πρώτα  στοιχεία  της  Βυζ.  Μουσικής.  Στη  συνέχεια  φοίτησε  στο  Ωδείο  Αθηνών  και  στο  Ωδείο  Πειραιώς  με  δάσκαλο  τον  καθηγητή  Ιωάνν.  Μαργαζιώτη  και  έλαβε  πτυχίο  Ιεροψάλτη  με  «Άριστα».  

Στη  συνέχεια  έλαβε  δίπλωμα  Βυζ.  Μουσικής  από  το  ίδιο  Ωδείο  και  δίπλωμα  μουσικοδιδασκάλου  από  το  Απολλώνιο  Ωδείο.  Επί  πλέον  μαθήτευσε  επί  ένα  έτος  και  κατ’ιδίαν  κοντά  στον  μεγάλο  μουσικοδιδάσκαλο  Θεόδωρο  Χατζηθεοδώρου  τον  Φωκαέα.

Η  ψαλτική  του  σταδιοδρομία  αρχίζει  το  1939  στον  Άγιο  Τρύφωνα  Ακαδημίας  Πλάτωνος.  Στη  συνέχεια  έψαλε  στον  Άγιο  Κων/νο  Κολωνού,  στην  Αγία  Φωτεινή  Χαραυγής ( 7 χρόνια ),  στον  Άγιο  Δημήτριο  Μπραχαμίου ( 2 χρόνια )  και  στην  Αγία  Φωτεινή  Νέας  Σμύρνης  για  10  χρόνια  μέχρι  το  1968  οπότε  εγκαταστάθηκε  στην  Τρίπολη  Αρκαδίας  όπου  έψαλε  στον  Ι.  Μητροπολιτικό  Ναό  του  Αγίου  Βασιλείου  μέχρι  το  1979.  Το  έτος  αυτό  έρχεται  για  μόνιμη  εγκατάσταση  στην  ιδιαίτερη  πατρίδα  του  το  Αίγιο  και  αναλαμβάνει  πρωτοψάλτης  στον  Ι.  Ναό  των  Εισοδίων  της  Θεοτόκου  όπου  ψάλλει  μέχρι  το  1985. Στη  συνέχεια  από  τον  Ιανουάριο  του  1991 λάμπρυνε  με  τη  μεγαλόπρεπη  και  ιεροπρεπή  ψαλμωδία  του,  ως  πρωτοψάλτης,  το  ιερό  αναλόγιο  των  Παμμεγίστων  Ταξιαρχών  μέχρι  τον  Σεπτέμβριο  του  2004  οπότε  αποχώρησε  από  την  ενεργό δράση λόγω επιδείνωσης  της  ήδη  κλονισμένης  υγείας  του.

Ως  καθηγητής  και  μουσικοδιδάσκαλος   δίδαξε  τη  Βυζ.  Μουσική  σε  εκατοντάδες  μαθητών  του,  πολλοί  από  τους  οποίους  είναι  σήμερα  πρωτοψάλτες  και  λαμπαδάριοι  σε  διάφορες  πόλεις  της  Ελλάδας  ενώ  αρκετοί  έχουν  αναδειχθεί  και  διαπρέπουν  ως  καθηγητές  μουσικής  στη  Μέση  Εκπ/ση  και  ως  μουσικοδιδάσκαλοι  σε  Σχολές  Βυζ.  Μουσικής. Το  1968  ίδρυσε  και  λειτούργησε  Σχολή  Βυζ.  Μουσικής  στην  Τρίπολη (1968-79)  και  το  1970  όμοια  Σχολή  στη  Σπάρτη (1970-79). Το  1979,  με  την  εγκατάστασή  του  στο  Αίγιο,  ίδρυσε  όμοια  Σχολή  την  οποία  λειτούργησε  μέχρι  το  1992.  Οι  Σχολές  αυτές  αποτέλεσαν  το  φυτώριο  από  το  οποίο  ξεπήδησε  πλειάδα  πτυχιούχων  και  διπλωματούχων  μαθητών  του.

Διετέλεσε  μέλος  του  Δ. Σ.  του  Πανελληνίου  Συνδέσμου  Ιεροψαλτών  στην  Αθήνα,  καθώς  και  Αντ/δρος  στο  Δ. Σ.  του  Συλλόγου  Φίλων  Βυζ.  Μουσικής  Αιγιαλείας  και  μέλος  στο  Δ. Σ.  του  Συλλόγου  Ιεροψαλτών   Αιγίου.

Καλλίφωνος  ψαλμωδός  με  σπάνια  εντυπωσιακή  υψιφωνία  και  πλούσια  μελωδική  φωνή, η  οποία από  πολλούς  έχει  χαρακτηριστεί  ως  μοναδική  και  άφθαστη, άφησε  εποχή,  σε  πανελλήνια  κλίμακα,  με  τις  ωραίες  ανεπανάληπτες  ψαλμωδίες  του.  Αταλάντευτα  προσηλωμένος  στα  κλασσικά  βυζαντινά  μαθήματα  των  μεγάλων  μελουργών  της  Εκκλησίας  μας,  τα  οποία  διατήρησε  ανά  τους  αιώνες  η  μεγάλη  δύναμη  της  λειτουργικής  μας  παράδοσης,  διακρίθηκε  για  την  πιστότητα,  την  αγάπη  και  τον  απόλυτο  σεβασμό  ερμηνείας  τους.

Η  μεγάλη  και  αξιοσήμαντη  σε  ποιότητα  προσφορά  του  στην  ιερή  ψαλτική  μας  τέχνη,  τόσο  ως  πρωτοψάλτης  όσο  και  ως  μουσικοδιδάσκαλος,  επάξια  τον  ενέταξε  στις  κορυφαίες  θέσεις  της  ιεροψαλτικής  ιεραρχίας.  Για  την  προσφορά  του  αυτή  είχε  λάβει  πολλές  τιμητικές  διακρίσεις  από  διαφόρους  φορείς    όπως  και  από  τους  δύο  Συλλόγους  της  ιδιαίτερης  πατρίδας  του,  το  Σύλλογο  Ιεροψαλτών  και  το  Σύλλογο  Φίλων  Βυζ.  Μουσικής. Ιδιαίτερα  η  παρουσία  του  μεγάλου  αυτού  πρωτοψάλτη  και  μουσικοδιδασκάλου  στο  Αίγιο  τις  τελευταίες  δεκαετίες  υπήρξε  πολύ  ευεργετική  και  πολύτιμη  για  την  καλλιέργεια  της  ψαλτικής  τέχνης  στην  περιοχή  και  άφησε  ανεξίτηλα τα  ίχνη  του  με  τις  πλούσιες  παρακαταθήκες  του  για  τους  επιγενομένους.

Σπουδαίος  άνθρωπος  με  εξαίρετο  ήθος  και  απαράμιλλη  αρετή,  εύχαρις  και  πολύ  αγαπητός  σε  όλους,  με  το  χαμόγελο  πάντα  στα  χείλη,  ευφυολόγος  και  διασκεδαστικός  με  τους  φίλους  σε  κάθε  περίσταση,  ακόμη  και  κατά  τη  μεγάλη  περίοδο  της  σκληρής  δοκιμασίας  με  την  υγεία  του,  υπήρξε  υπόδειγμα  ταπεινοφροσύνης  και  ψυχικής  καλλιέργειας.  Γι’αυτό  απολάμβανε  και  έχαιρε  της  εκτίμησης  και  της  αγάπης  όλων  των  ανά  την  Ελλάδα  πολυπληθών  φίλων  του  και  μαθητών  του.

Στις  29  Απριλίου  2005,  ανήμερα  την  Μεγάλη  Παρασκευή,  ο  μεγάλος  πρωτοψάλτης,  ο  καλλικέλαδος  ψαλμωδός,  που  τα  ουράνια  και  υπερουράνια  τον  γοήτευαν  και  τον  συνέπαιρναν  και  τον  έκαναν  να  αναλαμβάνει  τις  πτέρυγές  του  και  να  φτερουγίζει  με  το  σπάνιο  φωνητικό  του  τάλαντο,  στα  ύψη, να  φθάσει  θαρρείς  στα  κράσπεδα   της  μεγαλοσύνης  του  Θεού, ο  Κώστας  Τασόπουλος,  παρέδωσε  το  πνεύμα. ΄Η  άυλη  ψυχή  του  εγκατέλειψε  τα  εγκόσμια  για  να  ακολουθήσει   την  ελπιδοφόρα  πορεία  προς  την  άπειρη  αιωνιότητα  και  να  απολαύσει  πλέον  « τον  της  δικαιοσύνης  έπαινον».

[Πηγή: Φίλιππος Οικονόμου]